De Coaching Paradox

In de VUCA-wereld van vandaag worden we om de oren geslagen door professionele coaches om nog beter te worden in onze job en als mens -soms iets minder als mens, als we maar succesvol zijn! Dit is het verhaal van ‘doen-hebben-zijn’ in plaats van ‘zijn-hebben-doen’. ”We moeten een opleiding volgen om een betere manager te worden en dan kunnen we (nog meer) succesvol zijn.” Of hoe het ons van kleins af aan is geleerd: ‘Ga naar school en doe je uiterste best, haal dat diploma en je zal een goedbetaalde baan hebben en gelukkig worden’. Tot we op het ‘is-dit-het-nu?’-punt komen …

We stellen ons meer en meer de existentiële vraag van wat de bedoeling nu is, wat ons ultieme doel is terwijl we ons onder de levenden begeven op deze aardkloot. Dit roept een interessant dilemma op: kan coaching om succes te bereiken bestaan naast de futiliteit van het leven? Een paar bedenkingen.

Coaching voor (meer) succes

Coaching wint aan populariteit en is een tool om een diepere persoonlijke en professionele groei te realiseren. Het brengt tips, ondersteuning, strategie, begeleiding om individuele obstakels te overwinnen en voluit te kunnen gaan met je innerlijke potentieel. Coaching kan werken voor je carrière, je gezondheid, je relatie enzovoort.. Velen hebben door coaching een bewuste verandering in hun leven aangebracht die ze anders misschien niet hadden aangegaan.

Existentiële vraag

Hier tegenover staat de nutteloosheid van ons bestaan waarin de joods-franse filosoof van Litouwse afkomst, Emmanuel Levinas, zich graag verdiepte. Zijn uitgangspunt is onze ervaring met het zinloze en absurde bestaan en hoe angstaanjagend dit is omdat het ongrijpbaar is, het is niet te vatten. Wat de mens doet is zich terugtrekken op zijn eigen ‘basis’, en door te ‘genieten’ trachten die nutteloosheid te vergeten. Daarnaast tracht de mens zijn omgeving te ordenen en beter te begrijpen door kennis, werk en wetenschap.

Men kan zich de vraag stellen: wat is dan het echte doel om succesvol te zijn?

De paradox

De paradox zit hem dus in het najagen van individueel succes -door het gebruiken van coachingtechnieken- en de beschouwing van de nietigheid van het bestaan.

Enerzijds benadrukt coaching persoonlijk groei, empowerment, en het realiseren van je potentieel. Deze drive om succesvol te zijn komt vaak door het nastreven van erkenning, voldoening en purpose.

Aan de andere kant suggereert het existentiële perspectief dat de ultieme futiliteit van het leven prestaties en succes van voorbijgaande aard maakt. Het stelt de vraag of het nastreven ervan een afleiding of een illusie is die de fundamentele nutteloosheid maskeert. Vanuit deze invalshoek kunnen we ‘coaching voor succes’ zien als een poging om betekenis en doel te vinden in een universum dat deze inherent mist.

Drie keer verzoenen van de paradox

1. Persoonlijke betekenis

In plaats van de ultieme betekenis in het universum te zoeken, kunnen we ons concentreren op de persoonlijke betekenis van onze acties. Coaching kan individuen helpen een zinvol leven te leiden door hun doelen en waarden op elkaar af te stemmen, groei te bevorderen en een positieve impact te hebben op zichzelf en de mensen om hen heen.

2. Existentiële authenticiteit

Het omarmen van het existentiële perspectief maakt coaching niet irrelevant. Integendeel: het moedigt mensen aan om zich authentiek op te stellen, de vergankelijkheid van externe prestaties te erkennen en tegelijkertijd voldoening te halen uit de reis van persoonlijke groei en de verbindingen die onderweg tot stand komen.

3. Evenwichtige perspectieven

Erkenning van zowel het streven naar succes als de vraagtekens bij ons bestaan ​​kan zorgen voor een meer evenwichtige benadering van het leven. We kunnen coaching omarmen om vaardigheden te verbeteren, doelen te bereiken en een gevoel van richting te creëren, terwijl er ook ruimte is voor introspectie, zelfreflectie en het verkennen van existentiële vragen.

Conclusie

De paradox tussen coaching voor succes en de filosofische bevraging van het bestaan ​​nodigt ons uit om door de complexiteit van het leven te navigeren en harmonie te vinden tussen persoonlijke groei en existentiële contemplatie. Door beide perspectieven te integreren, kunnen we persoonlijke betekenis zoeken, authenticiteit omarmen en een balans vinden tussen het nastreven van succes en het vinden van betekenis binnen de grenzen van ons bestaan.

“Ondanks alle absurditeit is het het waard om het leven zin te geven, dat is waar het om gaat.”

Dirk De Wachter, psychiater-psychotherapeut en -zoals hij zich graag zelf noemt- verdrietdokter. 

Steve Dewindt

Motivator

Een vraag? Advies nodig? Vrijblijvend afstemmen? 

Mail naar steve@jebentwatjeeet.be, bel of whatsapp 0032 487 42 76 72 voor je gratis intakegesprek