3 jaar vegan: het effect

Op 23 augustus 2020 vierde ik mijn derde verjaardag als ‘vegan’ én van mijn Instagrampagina #dadgoesvegan. Mijn eerst post: een zelfgebakken speltbrood. Het was de start van mijn beslissing om alle dierlijk voedsel te schrappen van het menu. Ik heb nooit meer omgekeken en ook nooit spijt gehad. Wat is het effect van drie jaar plantaardig eten? Heeft de plantaardige keuken mij iets extra gebracht na drie jaar? Ik deel graag mijn ervaring en mijn visie.

Waarom vegan?

Om het antwoord wat te kaderen, neem ik je mee naar nog een goed half jaar vroeger, begin van 2017, na de feestdagen. 92 kilogram stond er op de weegschaal. Een getal dat ik nog niet eerder had zien verschijnen op het schermpje. Het was me wel al duidelijk dat er zich alsmaar meer en meer gewicht ‘hechtte’ aan mijn lichaam. 92 was echter the turning point.

Persoonlijk had ik nog nooit bewust stilgestaan bij wat ik at, hoeveel ik at en wat het met me deed. Intussen stonden er toch al 47 jaren op de teller. Met het oog op mijn gezondheid en met dank aan mijn partner, besliste ik het vegetarische hoofdstuk aan te snijden. Zij vierde in 2020 haar 30ste verjaardag als vegetariër dus die hulplijn was wel handig. Van januari tot april-mei ervaarde ik dat er kilo’s af gingen. Niet drastisch, maar toch werd ik continu elke maand wat lichter. Het was een succes en ik had er eerlijk gezegd weinig moeite mee want vis en eieren stonden nog altijd op het menu.

The real turning point

Juist voor de zomer van 2017 was er als ik me goed herinner het zoveelste voedselschandaal. Deze keer met kippen. Bewust wordend van hoe deze industrie dieren behandelt en wat wij dan uiteindelijk op ons bord krijgen, begon het te ‘wringen’. Mijn geweten knaagde en ik verdiepte me in allerlei documentaires en studies. Het daagde me plots dat de vleesindustrie een verschrikkelijk gegeven is die van gezondheid geen agendapunt maakt.

Op een mooie zomerdag na het geven van een workshop aan onze Belgische kust, bestelde ik in een Iers restaurant een stevig stuk vlees. Hoewel ik thuis vegetarisch at, dacht ik dat die Ierse ribeye me wel nog eens zou smaken. Ik kreeg geen hap door mijn keel en gaf het bord integraal terug. Er was iets geshift in mijn hoofd. In de week die voorafging aan 23 augustus maakte ik de drastische beslissing om alleen nog maar plantaardig te eten. Mijn partner zag dat ook zitten en dus begon er een nieuw hoofdstuk in ons leven.

#dadgoesvegan

Via het opstarten van deze Instagram account wilde ik vooral ook mijn kinderen inspireren die aan de andere kant van de Atlantische Oceaan leven. Intussen ben ik heel fier op mijn pagina met 1320 followers en 1505 posts (op het moment van dit schrijven) zonder er ooit één euro promo of iets dergelijks tegenaan te gooien. Het blijkt voor velen een bron van inspiratie. Mijn uitgangspunt is:

  • tonen wat wij eten

  • af en toe ook hoe ik het klaarmaak

  • zonder recepturen

  • gezonde ‘dagelijkse kost’

klaar binnen de 30 minuten (!!!) - Ik hou best van koken maar geen uren in de keuken aub

Zoals wij nu leven en eten, kunnen we stellen dat we als koppel een enorme bijdrage leveren in het zuiniger omgaan met water, we creëren minder afval, CO2-uitstoot en boskap, zorgen niet voor dierenleed noch bloed aan onze handen, en ga zo maar door. Dit was nooit de initiële insteek en toch is het mooi dat we vandaag kunnen stellen dat het totale plaatje zo veel meer heeft gebracht dan wat oorspronkelijk de bedoeling was. Het heeft alleen maar gewerkt als stimulans en zal het ook blijven doen. De klok terugdraaien kan ik me niet voorstellen. I’m a perfectly happy vegan!

Mijn gezondheid

Intussen kan ik melden dat ik stabiel ben qua gewicht en het hele verhaal mij terugbracht van 92 naar 79 kg - mijn gewicht van toen ik +/- 20 was. Daar ben ik best trots op. En het dient me ook want de laatste keer dat ik echt ziek ben geweest kan ik me al niet meer herinneren, onze huisarts heb ik in die 3 jaar niet hoeven bezoeken … toeval? Ik vermoed van niet. Tegelijkertijd ben ik me namelijk verder gaan bijscholen in de materie en heb ik duidelijke linken gevonden tussen mentale en fysieke gezondheid. Die kennis kan ik nu als professioneel coach dus goed inzetten voor onze klanten. Lees zeker ook mijn blog hierover.

In tijden van COVID-19 ben ik dus maar al te blij met mijn goed functionerend immuniteitssysteem dat ik dagelijks onderhoud door bewust volwaardig plantaardig te eten. Met de nodige variatie, zonder dierlijke ingrediënten en zo weinig mogelijk verwerkt voedsel. Het zorgt er ook voor dat ik geen schuldgevoel meer hoef te hebben tegenover dieren in het algemeen en onze ecologische impact op de natuur.

Wholefood plant based (volwaardig plantaardig) of Vegan?

Wij interpreteren ‘vegan’ als geen dierlijke producten of afgeleiden gebruiken. We houden er dus niet de ‘veganistische levensstijl’ op na die inhoudt dat je in je dagelijkse leven ook geen leren kledij en schoenen draagt, noch bont, wol, dons of zijde. Ik draag nog steeds dezelfde leren riem die ik al jaren heb, bijvoorbeeld. We doen wel ons best om deze levensstijl meer en meer te integreren: we kopen steeds meer huishoud- en cosmeticaproducten die niet testen op dieren of dierlijke ingrediënten bevatten, en onze honden zijn ‘rescue-dieren’ - we zouden nooit een dier kopen van een fokker of dierenwinkel. Toch gebruiken we liever de term wholefood plant based (of volwaardig plantaardig) en niet ‘vegan’ - juist is juist.

De 80-20-visie

Mijn totaalvisie voor alles wat ik doe en eet is een 80-20 verhouding. 80 procent van wat ik eet en wat ik doe moet gezond zijn of daartoe bijdragen. Je leest hier meer over in mijn blogpost. Toch eet ik maar al te graag een vegan ijsje of chips en uiteraard bak ik al wel eens koekjes of een taart. En ook een goed glas whiskey moet kunnen. Met deze verhouding kan ik makkelijker om. Diëten en extreme situaties opzoeken zoals mensen die alleen fruit eten, zijn voor mij persoonlijk niet weggelegd. Dit 80-20-scenario werkt perfect.

Wat eet ik dan?

In het begin van deze queeste was het veelal Googlen naar recepten en producten die ik, toegegeven, niet kende. Agar-agar, tempeh, johannesbroodpitmeel, bepaalde noten, nutritional yeast, chia seeds, … nooit van gehoord. Intussen zijn dat mijn beste vrienden en kan ik alleen maar vaststellen dat het gebruik van geproduceerde voeding (processed foods) en vlees, helemaal niet hoeft. Er is voor alles een lekker en gezond plantaardig alternatief - en in vele gevallen ook lekkerder. Want laten we eerlijk zijn, alles wat verwerkt is, zit vol kleur- en smaakstoffen. Wil je echt zien wat wij elke dag eten, volg mij dan op Instagram: #dadgoesvegan

Het komt in elk geval neer op:

  • alle groenten

  • alle fruit

  • broodbeleg en ‘kaas’ (maar zonder dierlijke ingrediënten natuurlijk)

  • noten

  • bonen

  • pitten en zaden

  • vegan burgers, worsten, falafel, groenteballetjes, enz …

  • vegan sauzen zoals veganaise, pickles, tartaar enz …

  • frieten! (zelf gebakken in niet dierlijke olie)

  • degelijk brood, bij voorkeur desem (dat is niet altijd zuurdesem)

  • vegan koekjes, chips en gebak

  • vegan ijsjes (inussen heeft elke supermarkt een heel assortiment ter beschikking)

  • vegan pannenkoeken, smoothies, yogurts, enz …

Met andere woorden: we eten heel uitgebreid zonder te hoeven grijpen naar dierlijk of verwerkt voedsel. Het kan. De markt is intussen geëxplodeerd door de vraag van de consument. We zien ook dat grote melk- en vleesproducenten overschakelen naar vegan alternatieven om economisch rendabel te blijven. Het is volgens Delhaize de snelst groeiende markt. Op zich geen slechte ontwikkeling ware het niet dat er een valkuil is.

Gezond eten blijft zoveel mogelijk wegblijven van verwerkt voedsel … en dus ook vegan verwerkt! Groenten, zaden, pitten, bonen en fruit blijven de basis … een extraatje kan altijd en toch is het niet altijd nodig merken we.

Is het moeilijk?

Voor mij persoonlijk is het nooit echt moeilijk geweest en waren er geen momenten dat ik me fysiek minder voelde. Misschien heb ik wat geluk gehad, misschien was de motivatie groot genoeg om er mee om te gaan. Alleszins kan ik het mij niet meer herinneren. Integendeel, ik herinner me alleen maar dat ik de ‘drive’ had om met deze nieuwe keuken te gaan experimenteren.

Het feit dat ik zelf een hobbychef ben is misschien wel een belangrijke factor. Voor zij die geen keukenprins of prinses zijn, is de eerste stap wat lastiger. Dan is het fantastisch om vast te stellen dat meer en meer horecazaken het vegetarisme en veganisme omarmen zodat er ook bij het uit eten voldoende keuze is -dat was volgens mijn partner 30 jaar geleden wel anders. Leuke tip voor als je eens een vegan restaurant wilt uittesten: de app Happy Cow kan je zeker helpen bij je keuze. 

Ik ben ontzettend blij met mijn beslissing van 3 jaar geleden en voel me fysiek in topvorm. Ik ben 51 intussen, mijn immuniteit is top - op naar de volgende drie dus!

Steve Dewindt

Motivator


Een vraag? Advies nodig? Vrijblijvend afstemmen?
 

Mail naar steve@jebentwatjeeet.be, bel of whatsapp 0032 487 42 76 72 voor je gratis intakegesprek

Vorige
Vorige

Wat maakt dat Vlamingen zo afhankelijk zijn van medische zorg?

Volgende
Volgende

Haal meer uit je glas water: een koperen tip